Psy molosowate

Dog niemiecki

Klasyfikacja FCI: Grupa II Pinczery i sznaucery, molosy, psy górskie i szwajcarskie psy do bydła
Sekcja 2: Molosowate, numer wzorca 235







Prawdopodobnie przodkami obecnego doga były: niemiecki "Bullenbeisser" (Bulldog), jak i zarówno "Hatz-and Saurüden" (psy tropiące i polujące na dzika, które przypominały krzyżówkę muskularnego mastifa angielskiego z Greyhoundem). Na dworach początkowo były trzymane psy tego typu do polowań na grubego zwierza. Później wraz ze spadkiem liczebności m.in. dzików na terenie dzisiejszych Niemiec ograniczano hodowle doga. Znalazł wtedy uznanie jako pies towarzyszący wśród wyższych warstw społecznych. Pierwszy wzorzec doga niemieckiego, który znacznie odbiegał od współczesnego standardu, został ustalony w Berlinie w roku 1880. Wielkim miłośnikiem tej rasy był kanclerz niemiecki Otto von Bismarck.




Głowa - wydłużona, wąska, łuki brwiowe dobrze rozwinięte, jednak bez szczególnego uwydatnienia; mięśnie policzkowe tylko lekko zaznaczone, w żadnym razie silnie uwydatnione; przełom czołowy - wyraźnie zaznaczony; nos dobrze rozwinięty i wykształcony, szeroki, z dużymi otworami, czarny (wyjątek - dogi maści arlekinowej, u których tolerowana jest barwa cielista); kufa głęboka i jak najbardziej prostokątna; szczęki dobrze wykształcone, szerokie; zgryz - nożycowy.

Uszy - z natury wiszące, wysoko osadzone, średniej wielkości.
Ruch - harmonijny, elastyczny, lekki, miarowy i sprężysty. Kończyny widziane zarówno z przodu, jak i z tyłu muszą poruszać się równolegle.
Skóra - przylegająca, naprężona. U psów jednobarwnych dobrze pigmentowana, u arlekinów w rozkładzie zabarwienia występują plamki pigmentu.




Włos doga niemieckiego jest bardzo krótki, gęsty, gładko i równo przylegający, z połyskiem. Dogi niemieckie grupuje się w trzech niezależnych zastawieniach umaszczenia: żółte i pręgowane, arlekiny i czarne, błękitne.

Żółty - jasno-złoto-żółty do nasyconego żółto-złotego; pożądana jest czarna maska. Pręgowany - barwa zasadnicza jasnożółta do złoto-żółtej, z czarnymi, jak najbardziej równomiernie rozłożonymi i wyraźnie zaznaczonymi pręgami, przebiegającymi w kierunku żeber; pożądana czarna maska.
Arlekin - (biało czarny) barwę zasadniczą stanowi czysta biel, możliwie bez żadnych odcieni. Występują na niej dobrze porozkładane na całym ciele, nierównomiernie poszarpane, intensywnie czarne plamy. Do arlekinów zaliczane bywają także dogi o umaszczeniu merle - tzw. szare arlekiny - na szarym tle występują plamy różnej wielkośći od koloru białego, poprzez szary, lekko brązowy do czarnego. Tego typu umaszczenie jest nieakceptowalne przez wzorzec.
Czarny - błyszcząca, intensywna czerń. Dopuszcza się białe znaczenia. Zalicza się tu także dogi tzw. płaszczowe, u których czerń niejako w postaci płaszcza pokrywa główną partię tułowia. Kufa, szyja, klatka piersiowa, brzuch, kończyny i koniec ogona mogą być białe. Do czarnych zaliczane są również tzw. platten (płytowe) - dogi z białym kolorem podstawowym i dużymi czarnymi płatami
Błękitny - czysty, stalowy błękit. Dopuszczalne są białe znaczenia na piersi i łapach.




Psy przyjazne, mocno przywiązane do właściciela, lubią dzieci, jednak są "zakłopotane" wobec małych psów i kotów, takie zachowanie można wykluczyć wychowując doga z małym psem lub kotem od szczeniaka; powściągliwe i ostrożne wobec obcych; występujące osobniki agresywne powinny być wyłączane z dalszej hodowli. Posłuszeństwo można wyegzekwować konsekwentnym i stosunkowo wczesnym wychowaniem.




Pielęgnacja doga niemieckiego jest prosta. Wymagają w miarę regularnego szczotkowania i przeczesywania sierści. Psy linieją na jesień, jednak nie tracą dużej ilości włosów. W okresie szczenięcym należy pilnować aby dogi nie nadwyrężały swoich kości (m.in. aby nie skakały), gdyż te są jeszcze bardzo kruche. Spowodowane jest to ich nadzwyczaj szybkim wzrostem.




W Polsce rasa jest bardzo popularna.




« Według Księgi Rekordów Ginnessa najwyższym żyjącym psem jest dog niemiecki - arlekin o imieniu Gibson, który 31 sierpnia 2004 roku mierzył 107 cm w kłębie.
« Pies ten został obdarzony przydomkiem "Apollo Psów" (Apollo of Dogs).

Dogi w sztuce

« Scooby Doo - tytułowy bohater filmu animowanego to dog niemiecki.
« Saba - w ekranizacji z 1976 roku pies bohaterów W pustyni i w puszczy jest dogiem niemiecki maści żółtej, choć w powieści Sienkiewicza Saba jest mastifem.
« Ferdynand Wspaniały (autor: Ludwik Jerzy Kern) - to "uczłowieczony" żółty dog niemiecki.
« Praktycznie w każdej ekranizacji "Psa Baskerville’ów" (autor: Sir Arthur Conan Doyle) występuje czarny dog niemiecki. Rola ta jednak buduje niewłaściwy wizerunek rasy - dogi niemieckie "dostawały" tę rolę ze względu na wygląd (szczególnie osobników czarnej maści), a nie ze względu na ich łagodny charakter.
« Batman - pies Bruce’a (Batmana)
« Protazy - dog błękitny, pies Pana Samochodzika w powieści Pan Samochodzik i tajemnica tajemnic (autor: Zbigniew Nienacki)
« Astro - ulubieniec Jetsonów - to dog niemiecki


Na podstawie: artykuł Dog niemiecki w Wikipedii
licencja: GNU Free Documentation Licence, autorzy: Wikipedyści

Jeżeli widzisz błąd na tej stronie lub wiesz więcej o tym psie i chcesz podzielić się wiedzą - napisz do nas. Wszelkie wskazówki i uwagi są dla nas bardzo cenne. Pomóż nam stworzyć naprawdę wartościowy i rzetelny opis tej rasy.









Jeżeli jesteś właścicielem psa tej rasy, prześlij do nas jego zdjęcie. Niech inni zobaczą jak wygląda Twój dog niemiecki ! Za każdego przesłanego psa otrzymasz kupon SFORA mampsa, uprawniający do zakupów w promocyjnych cenach w sklepie mampsa.pl.